Jaskinia Przywodcow

Silky

To ją uspokoiło. Starając się odgonić myśli i zneutralizować uczucia powiedziała - To dobrze - po czym wstała i cos przyszło jej do głowy - Czy w takim razie mogę ja ci pomóc z tymi kamieniami? - spytała

Polaris

Oniemiał i spojrzał na nią szeroko otwartymi oczami. Serce zabiło mu mocniej. Opanuj się - syknął do siebie w myślach. Odezwał się w końcu a jego głos drżał - Nie, nie ma mowy...
Przymknął na milisekundę powieki po czym nagle lekko się uśmiechnął i dodał - Ale jeśli naprawdę musisz tam być możesz "ponadzorowac" naszą prace. Z bezpiecznego miejsca. Moze Sila tez zechce pojsc

Silky

Jej tez serce zabiło mocniej. Czyżby mu na mnie zależało? Na moim bezpieczeństwie€? Nie wygłupiaj się - warknęła do swych myśli.Juz miała zaprotestować kiedy usłyszała imię przyjaciółki. - Powiedziałeś Silla? Znam ja.- zawołała z szerokim uśmiechem - W porządku. Mogę postać i popatrzeć jak się męczycie - zażartowała.

Polaris

- Tak? - uśmiechnął się z lekkim zdziwieniem. - No ale to popołudniu- powiedzial patrząc na słońce, które powoli wędrowało coraz wyżej/ - Mamy jeszcze trochę czasu - powiedzial starając się zając czymś myśli i dziwne łaskotanie w sercu.

Silky

Próbowała wykrzesać z siebie więcej entuzjazmu gdy mu odpowiedziała - To co? Idziemy na zwiedzanie tak? To znaczy jeśli chcesz.. Jeśli możemy.. - wydukała zmieszana. Naprawdę chciała uciec, ale to dziwne uczucie i euforia wzrastały. Znała nazwę tego czegoś ale się bala jej.

Polaris

Zasmial się i powiedzial- Jasne ze możemy .
Urwał.Czy on naprawdę chciał to powiedzieć? Bal się chyba po raz pierwszy w życiu. Spuścił łeb, ale zmusił się żeby spojrzeć na Silky. serce mu szalało. - Tylko zanim pójdziemy.. chciałem ci coś.. chciałem cie o coś zapytać - wyjąkał - Nie myśl o mnie źle.. - znów urwał bo nie wiedział co powiedzieć. - Chciałem cie spytać czy.. no widzisz lubię cie. I chciałem wiedzieć czy byś może nie .. została moją...p..partnerka? - wydukał w końcu przymykając powieki. Zblaznil się. Ale ulżyło mu. Serce nadal bilo zatrwożone oczekujące.

Silky

Przez parę sekund a może minut słyszała tylko oszalałe bicie swojego serca. Ze strachu? Z radości? Obawiała się ze nie panuje nad wyrazem pyska. Miala ochotę ..na rożne szalone rzeczy. Jej oczy były jak płynny błękit. - Nie mogłabym myśleć o tobie źle.. Ale czy kochasz mnie? - spytała drżącym głosem. Nie mogłaby się zgodzić gdyby tak nie było

Polaris

Odwrócił od niej łeb. Miłość? Kocha. Tak. Tak nazywało się to uczucie. Powrócił na nią płomiennym wzrokiem i zmieszany powiedzial tylko dwa magiczne słowa. - Tak. Kocham Serce drżało z obawy i podekscytowania

Kiba

Przyszedłem gdyż usłyszałem o lawinie. Więc pomyślałem czy się im nie przydam. Zobaczyłem Polarisa i waderę której nie znałem.
- Puk, puk. Przepraszam, że przeszkadzam, ale usłyszałem o lawinie i chciałbym wam pomóc. Czy mogę iść?
Powiedziałem w końcu muszę im pomóc jestem jednym z nich.

Polaris

Mial pewne problemy z opanowaniem i odsunięciem się od Silky w stronę Kiby.
- Tak. Lawina zeszła na dojściu na tereny, a właściwie na terenach naszej watahy i musimy oczyścić to przejście z kamieni. - powiedzial lekko się uśmiechając. - Naturalnie każda pomoc będzie mile widziana. Spotykamy się za parę godzin przed jaskiniami. - powiedzial. - Bedaa tez inne wilki z watahy. - powiedzial.

Silky

Uśmiechnęła się lekko do znajomego wilka. Szturchnęła lekko barkiem Polarisa a do Kiby powiedziała.
- W takim razie do widzenia za parę godzin. - powiedziała, uśmiechnęła się nie wiadomo do kogo i wyszła z jaskini. Czekała tam na Polarisa.

Polaris

Uśmiechnął się lekko ale niepewnie.
- Wodzimy się za parę godzin przed jaskiniami. - powiedział i wyszedł przed jaskinię. Starając się nie patrzeć na Silky spytał patrząc prosto przed siebie.
- To co , idziemy na spacer?
Nie usłyszał jej odpowiedzi na swoje wcześniejsze skierowane do niej słowa więc był kłębkiem nerwów.

Silky

Zaśmiała się, pokręciła pięknym łbem. Podskoczyła do góry i pocałowała go w bok pyska. Uśmiechnęła się do niego figlarnie i odeszła o krok. - Co do twojego pytania, tego poprzedniego to tak. Zgadzam się - powiedziała zaśmiała się i zaczęła biec. - Chudź! - zawołała z dala.

Polaris

Wmurowało go w miejscu na parę sekund. Tak. Powiedziała tak! Zaśmiał się ze szczęścia i zaraz pobiegł za nią. Dogonił ją , potarł jej pysk swoim i wyprzedził. W końcu on tu jest oprowadzającym.

Kiba

Miałem nadzieję, że wreszcie będę mógł się czymś wykazać.
wyszedłem

[z/t]

	Forum www.wilczyzew.fora.pl Strona Główna :: Wataha Śnieżnych Gór / Jaskinie Bialej Lapy	Wszystkie czasy w strefie EET (Europa) Idź do strony Poprzedni 1, 2
Strona 2 z 2