Najwyższe wzgórze - miejsce Wichury

Wichura

Warknęła cicho na córkę. Po chwili jednak uspokoiła się. Przesunęła ją ostrożnie łapą. Nie patrzyła na Zjawę i miała nadzieję że on nie widzi jej całkiem, ze skrywa ją półmrok jaskini, bezpieczny półmrok, czarna mgła. Coś przyszło jej przez myśl i spojrzała na czarną samiczkę.
- Czarna Mgła - powiedziała jak najciszej. Nie. To nie ma sensu.

Desmond

Wilczek pisnął cicho jękliwie. Piszczał przez parę chwil aż znowu miał dostęp do mleka i do ciepła bijącego od matki. Zaczął łapczywie pić aż się najadł i wtulił w futro mamy. Czuł się bezpiecznie nieświadomy tego co mama - osoba w tej chwili dlań najważniejsza bo wyposażona w ciepło i jedzenie - teraz myśli.

Zjawa

Po chwili go odetkało ale nadal nie wiedział co powiedzieć, co zrobić..Usiadł ze zwieszonym łbem nieopodal wejścia.
- Mam ci gratulować czy raczej nie? - spytał cicho.

Melodia

Biała kulka skuliła się po czym jej łebek wyjrzał z kłębowiska białego futerka. Noskiem pociągała powietrze, gdyż oczywiście jeszcze nie widziała. Wyczuła jakiś zapach i podążyła za nim w kierunku mamy.

Wichura

- Lepiej nie. - mruknęła nie parząc na niego. Chciała się zapaść po ziemię, uciec,..nie wiedziała co jeszcze. Łza zabłyszczała w kąciku jej oka i stoczyła się na policzek.

Zjawa

Zrobił parę kroków w kierunku Wichury, ale nie odważył się na więcej. Dostrzegł łzę i spytał delikatnym głosem
- Co jest?
Absurdalne. Był intruzem, obcym,nieznajomym. Nie miała powodu mu się zwierzać.

Wichura

- Nie chcesz wiedzieć - mruknęła i spróbowała ukryć pysk w łapach. Wciąż towarzyszył jej wstyd. Nie. Nie powie mu. Co mam robić? - odezwał się głosik w głowie

Desmond

Po chwili odsunął się trochę od matki. Zrobił obrót i spróbował zrobić parę kroków. Gdy wprawił się w tym zaczął nieporadnie i powolnie biec. Jednak natrafił na przeszkodę. Było to miękkie i duże i jak mu się zdawało nie do obejścia a w istocie było tylko ogonem jego matki. Spróbował przeskoczyć i wylądował na puszystym futrze.

Wichura

Poczuła ciężar na ogonie. Niemal z ulgą spojrzała w tamta stronę.Westchnęła gdy zobaczył swojego bezimiennego synka uwieszonego na swoim ogonie. Nie chciała ich ale cóż mogła zrobić? Chyba czas się z tym pogodzić..Nie,nie pogodzi się nigdy. Uniosła ogon i Desmond - bo tak nazwała go w myślach - uniósł się razem z nim w powietrze.Potem za pomocą ogona ułożyła go na ziemi i nakryła końcówką ogona.

Zjawa

Westchnął ponuro i przysiadł na miejscu.
- Posłuchaj. rozumiem że nie chcesz mi powiedzieć co się stało, ale jeżeli mi nie powiesz nie będę mógł ci pomóc. - powiedział tak spokojnie jak mógł przyglądając się jej i trzem szczeniakom. Wyczuwał że to jest coś związanego z nimi bo nie zwracała na nie większej uwagi lub też próbowała nie zwracać.

Wichura

Westchnęła lekko, w duchu przyznając mu rację.
- Nie wiem czy potrafiłabym.. - zaczęła. Westchnęła z determinacją i dodała - Ja tego nie chciałam - powiedziała wskazując łbem na siebie i na trojkę szczeniąt.

Desmond

Przez chwilę się przeraził bo znalazł się nagle w powietrzu. Ale potem uspokoił się gdy wylądował na ziemi. Tyle że znów nakrywała go zapora. Puszysta ale jednak zapora. I w dodatku łaskotała go. Sprężył się by zrzucić z siebie zaledwie końcówkę ogona matki.

Zjawa

Znieruchomiał gdy usłyszał ostatnie słowa bo coś zaczynało mu przychodzić do głowy.Spojrzał na szczeniaki a potem na Wichurę. Nie wiedział jak zareagować. Bał się ją pocieszać, zrobić jakiś krok w tym kierunku. Nie wiedział co powiedzieć.
- Kto? - spytał miękkim głosem nie patrząc na nią.

Wichura

Nie patrzyła na Zjawę. Za bardzo się wstydziła. Czując że Desmond znów próbuje zrzucić z siebie końcówkę jej ogona owinęła ją dokładnie wokół niego, ale sama końcówka jej ogona dotykała nosa Desa. Wichura nie wiedziała co odpowiedzieć. Po co komu wiedzieć że to on? Ale była zbyt zła na tego wilka
- Bane, alfa mrocznych - powiedziała tak jakby mówiła przekleństwo. - Co mam zrobić? - spytała licząc że po przyjacielsku da jej jakąś radę.

Zjawa

Nie miał zamiaru mówić co o n ma zamiar z tym zrobić. Powstrzymał warknięcie. zastanowił się nad tym co powinna zrobić Wichura. Usiadł tuż obok niej.
- Słuchaj.. Sam nie bardzo wiem. Ale na pewno nie powinnaś się tym zadręczać. Wiem że to okropne przeżycie, ale musisz być silna i dzielna. Po drugie, nie powinnaś obwiniać szczeniaków, bo nie są niczemu winne. To są twoje dzieci, przede wszystkim twoje, krew z twoja krwi - powiedział i lekko westchnął.

	Forum www.wilczyzew.fora.pl Strona Główna :: Wataha Zimnych Powiewów / Wichrowe Wzgorza	Wszystkie czasy w strefie EET (Europa) Idź do strony Poprzedni 1, 2, 3, 4, 5 Następny
Strona 3 z 5